Ev

Merhabalar,
Birisi bir önceki yazıyı sonlandırırken "yarın görüşürüz" mü demişti?
İnanmazsınız ama üç gündür kıvranıyorum yazı yazacağım diye. Ne yapsam, ne etsem diye düşünürken bugün boşverdim ve yazmaya karar verdim. Taşınacağız diyip duruyorum ama bunun da hiç bana göre olmadığını biliyorum.
Geçen yazımda göçebe hayattan bahsetmiştim. Neden öyle söylediğimi düşünenler oldu mu bilmiyorum ama ben konuşmak istiyorum sanırım.
Bilenler bilir, ben ablamla beraber yaşıyorum. Senelerdir aynı evi paylaşıyoruz. Üniversiteden sonra abim de, ben de onun yanına yerleştik. Hiç sormadık seninle yaşayabilir miyiz diye. Gayet normal bir şekilde aldık valizlerimizi elimize, geldik, yerleştik onun evine. O da hiç sormadı ey ahali ne olacak bu iş diye. Sanki bu çoook önceleri kararlaştırılmış gibi herkes gayet uyumluydu bu konuda. Ben o zamanlar okulu yeni bitirmiştim ve henüz iş aramaya koyulmamıştım. Ne kadar ertelersem o kadar iyiydi çünkü benim için. Çok sonraları bir iş bulup çalışmaya başladım.
Gel zaman git zaman birlikte yaşamanın verdiği zorluklarla tartışmalar, ufak krizler yaşanmaya başladı. Abim evlendi gitti, kaldık biz başbaşa. Aynı evin içerisinde iki inatçı ve birbirinden farklı karakter, zaten sıkıntıların kaynağıydı. O, benim rahatlığımı kaldıramadı, ben de onun aşırı stresli ve kontrolcü tarzını.. En sonunda, zeminini ufak şeylerin oluşturduğu, ama konuşulmaya konuşulmaya bir yığına dönüşen sorunlar nedeniyle büyük bir kavga yaşadık. Kavga sırasında söylenen sözler hem onu hem beni kırdı ve ben evi terk ettim. Daha fazla onunla aynı ortamda yaşamak ve onu görmek istemedim. O da beni istememiş olacak ki, bir adım görmedim. Haftasonunu başka yerlerde, kuzenimde kalarak geçirdim. Bu sırada kendi başıma yaşamak için kararlar veriyor ve ev arıyordum bir yandan.
Neyse sonuç olarak konuştuk (daha çok tartıştık diyelim) ve döndüm eve.
Hala konuşmuyoruz birbirimizle o ayrı tabi. Taşınacağız haftasonu ama bunun hakkında bile konuşmuyoruz.
Şimdi bütün bunları anlattıktan sonra şundan bahsetmek istiyorum; yaşanan onca şeyden sonra (detay vermiyorum çok sıkmamak ve uzatmamak için) neden o eve geri döndüm?
Dışarıda tek başıma yapamamaktan mı korktum? Hayır.
Hatalı olduğumu düşündüğüm için mi döndüm? Hayır.
Küs kalmak istemediğimden uzatmamayı mı seçtim? Hayır.

Evimden ayrı kalamadım. Kendimi ait hissettiğim yerden ayrı kalamadım.
Bazı insanlar için ortam farketmez, her yerde rahat hissederler kendilerini. Ben öyle değilim. Alıştığım eşyaların düzeninin değişmesinden bile hoşlanmam. Bana göre değildir zırt pırt bir odadaki eşyaların yerini değiştirmek.
Hoş, şimdi rahat mıyım evimde? Hayır. Huzursuzum. Ama umudum yeni evde.

Hasılı, ev dediğin kolay değişmiyor..