Düşünmeden, özenmeden yapılan yiyecek neden güzel olur?

Ne zaman yapmak istediğim şey üstünde uzunca düşünsem, araştırsam, yaparken özensem bezensem o yaptığımda ya bişeyi unutur ya da yanlış yaparım. Hiç istediğim gibi olmaz. 

Ama ne zaman aklıma hemen bişey  gelse ve mutfağa girip çabucak hazırlasam çok güzel olur, her şeyi tutar, şekli şemali iyi çıkar. Mesela buna dün yaptıklarımı örnek verebilirim.

Dün öğlen kurabiye yapacağım, süsleyip püsleyeceğim diye o kadar heveslendim ki yine yapmamam gerekeni yapıp basit pudra şekeri un ve yağ ile yapılan kurabiyeye yumurta ekledim. Neden? Çünkü baktığım o şirin kurabiyelerin tarifinde yazıyordu. Kurabiyeleri fırında pişerken görünce kendi kendime "bilmiyo muydun sen bunu da, yaptın yine aynı hatayı" diyip durdum. Çünkü yumurta katılan kurabiye pişerken hafif kabarır, toparlar selülitli nanu nalkan bacağı gibi bişey olur. Oysa benim istediğim pürüzsüz bir kurabiye idiii :(

Neyseki kendimi o hüsrandan çabuk sıyırıp, karnımın acıktığını farkettim ve hemen aklımda yanıp sönen lambaya uyup pizza hamuru yoğurmaya başladım. Hamuruma mayayı az mı kattım çok mu derken bir de baktım  kabarmış, çok güzel yumuş yumuş olmuş. Öyle çok fazla malzemem olmadığı halde ortaya çıkan yumuşak, ince hamurlu, bol soslu ve lezzetli bir pizzaydı. Teorim güçlendi iyice. Hem tek ben de değilim bunu söyleyen. Sanırım çok üstüne düşmeyince iyi oluyor bu tarz şeyler..

Not: Fotoğraflardaki içecek karadut ile yaptığım bir içecek. O da bu havalarda çok iyi gidiyor. Tarifini bir ara yayınlayacağım.