İlk Sufle Denememden Neler Öğrendim?

İki akşamdır mutfaktayım. Ne zamandır pek girip özene bezene bişey yaptığım yoktu. Dün akşam ablamın isteği üzerine kuru meyveli muffin yaptım. Sabahları işyerinde çayla yemek için iyi oluyormuş.
Bu akşam da ne zamandır yapmakla yapmamak arasında kararsız kaldığım sufleyi denedim. Biliyordum ki yeterli zamanı ayıramayacağım ve aceleye getireceğim için pek iyi olmayacak. Zaten hep bir eksiğim olur denediğim şeylerde ve güzel olmazsa da vazgeçerim bir daha denemem, eklerde olduğu gibi. Gerçi o maceramı size anlatmadım :) Neyse işte suflede de bazı hatalar oldu. Öncelikle kaba fazla doldurmadım çok kabarır da akar diye. Ama zar zor kabardı ve çıkarınca da söndü zaten :)) Sonra kabarsın diye beklerken meğer çok pişirmişim. İçi de öyle akışkan bir kıvamda olmadı yani. Ama ne oldu? Bir dahaki sefere bunları yapmamam gerektiğini öğrendim. Ve vazgeçmeyeceğim. Sufleyi sevmem sanıyordum. Dışarda da yemezdim hiç. Artık seveceğimi biliyorum :)

Ayrıca akşamları fotoğraf çekimlerim iyi olmadığı için de aslında pek bişey yapasım gelmiyor. Buna hemen bir çare bulmalıyım sanırım. Fotoğraflarım özenli ve güzel olmuyor maalesef.